Skip to: site menu | section menu | main content
De Orde van Triverius
of de belichters van Dr. Triverius, een scharnierpersoon in de Renaissance van de geneeskunde
In memoriam René Van Ongevalle...
Namens de Organisatie Triverius 500 en Het bestuur van de Orde van Triverius.
René, we hebben je pas enkele jaren geleden goed leren kennen, toen je de organisatie Triverius 500 vervoegde. Al snel werd je door elkeen gewaardeerd om je inzet en je dynamisme. Je gedrevenheid en enthousiasme werkten aanstekelijk. Mede dank zij jou werd 2004, het jaar waarin de 500ste geboortedag van de Brakelse dokter Triverius uitgebreid gevierd werd, een succes. Je bracht je ervaring met dergelijke evenementen mee, en je had zoveel relaties.
Het boek “Hiëremias Triverius Brachelius 1504 – 1554”, waarvan jij mede de eindredactie verzorgde, was en is nog steeds een schitterende uitgave. Je bracht een paar eminente auteurs aan , de professoren Jan Godderis en Robrecht Van Hee, en je nam er zelf de hoofdstukken over de historiek van de farmacie voor jouw rekening. Je werklust was bewonderenswaardig. En zelfs toen de organisatie niet helemaal liep zoals het hoorde, kwam je tussen: je kende wel altijd iemand die je kon bellen, en die ons dan inderdaad uit de nood kon helpen.
Samen met dokter Wilfried Cornette heb je in dezelfde periode die prachtige tentoonstelling opgezet in het R.V.T. te Opbrakel "Instrumenten van pijn en hoop", met een indrukwekkende collectie chirurgische instrumenten verzorgingsmateriaal en farmaciepotten, die een overzicht gaven van 500 jaar chirurgie en farmacie.
De activiteiten volgden elkaar toen in een snel tempo op: het Triveriusconcerto, het Beiaardconcert, de prachtige historische stoet waar je zelf dan nog als heuse zestiende-eeuwse figuur deel van uitmaakte, het Renaissancebanket, het toneel. Aan al die activiteiten gingen reeksen van voorbereidende vergaderingen en persvoorstellingen vooraf. Maar je was daar niet van weg te branden. Je wou met eigen ogen vaststellen dat het goed was. Zoals burgemeester Marc De Brakeleer het reed stelde: ‘cultuur tussen de eigen mensen’, dat was het wat je dreef.
Daarbij is je doorzettingsvermogen bijna spreekwoordelijk geworden. Hoe dikwijls is het niet gebeurd dat je pas in de vooravond thuis kwam van weer eens een bezoek aan Gasthuisberg in Leuven, maar toch wou je ’s avonds de geplande vergaderingen bijwonen. Verblind door je dynamisme, merkten we niet dat het misschien toch niet zo goed met je ging als je liet uitschijnen.
Tijdens één van die (soms nachtelijke) vergaderingen, opperde je het voorstel om de nagedachtenis aan dr. Triverius blijvend in stand te houden. Het einde van 2004 mocht niet het eindpunt zijn van de hulde en het eerbetoon aan de figuur en de werken van die beroemde streekgenoot. In de loop van dit jaar 2005 ging het kernbestuur van de organisatie Triverius 500 dan ook over tot het oprichten van de “Orde van Triverius”. Dat je door het bestuur van de Orde unaniem werd voorgedragen als erevoorzitter is tekenend voor de waardering die je er genoot.
Toen we je een paar weken geleden zijn komen bezoeken in de kliniek in Zottegem, konden we ons niet van de indruk ontdoen dat je de strijd had opgegeven. Maar dat je ons zo snel zou verlaten, hadden we zeker niet durven denken. Je drukte ons bij het afscheid op het hart om alles te laten doorgaan zoals gepland. De officiële plechtigheid van de oprichting van de Orde, in feite jouw geesteskind, zal zonder jou moeten plaatshebben. Maar je zal er alleszins aanwezig zijn in onze geesten en in onze harten.
René, je bent voor ons een uitmuntende medewerker en een fantastische vriend geweest. Bedankt voor al wat we samen met jou hebben mogen realiseren. De strijd is vermoeiend geweest. Rust nu in vrede.
We bieden Thérèse en de familie ons diepste medeleven aan bij dit immense verlies.